16 grudnia 1986 roku, w mroźne, miejscami śnieżne popołudnie, na świat przychodzą dwa wspaniałe dzieła. Pierwszym, jestem ja! Drugim, najważniejsza organizacja – wyrocznia w kwestii włoskich smaków i trendów, Gambero Rosso (Czerwona Krewetka). Przypadek? Nie sądzę! Poznajcie historię przewodnika po włoskich winach i restauracjach, który do dziś pozostaje najbardziej prestiżowym wydawnictwem, a podczas podroży do Włoch samoistnie wyznacza najważniejsze szlaki fanatyków włoskiej kuchni.

„Idą, idą, idą, aż wreszcie pod sam wieczór przybyli śmiertelnie zmęczeni do gospody ‘Pod Czerwoną Krewetką’.

– Zatrzymajmy się tu na chwilę. Tyle, żeby coś przekąsić i odpocząć parę godzin. O północy pójdziemy dalej, żeby jutro o świcie być już na Polu Cudów.”

„Gospoda pod Czerwoną Krewetką”, w której stołowali się Lis i Kot, dwa czarne charaktery z „Pinokia”, posłużyła za nazwę dla organizacji, która, wyznaczyła początki ruchu Slow Food we Włoszech, a następnie na całym świecie.

16 grudnia 1986 roku Stefan Bonilli, założyciel Gambero Rosso, dołącza do rzymskiej gazety Manifesto 8-stronnicowy przewodnik po świecie włoskich win. Rok później, w sprzedaży jest już pierwsza edycja Vini d’Italia, do rąk mieszkańców Italii trafia pierwsza biblia wina. Od 30 lat, na przełomie września i października pojawiają się kolejne aktualne wydania. Obecnie przewodnik wydawany jest w formie książkowej (edycja 2017 liczy sobie 984 strony), a także, jako darmowa aplikacja do pobrania w kilku językach, m.in. angielskim, niemieckim czy japońskim.

Wróćmy jednak do rzeczy istotnych, a mianowicie – do win! Szczęściarze biorący udział w ocenie trunków, czyli niezależni i anonimowi eksperci, mają do dyspozycji cztery oceny:

TRE BICCHIERI – trzy kieliszki wina – to najwyższa ocena, przyznawana winom wybitnym

DUE BICCHIERI „PIENI” – dwa czerwone (pełne) kieliszki wina – to wina, które otarły się o zwycięstwo; walczyły o najwyższą ocenę, ale nie spełniły wszystkich wymagań

DUE BICCHIERI – dwa kieliszki – wina bardzo dobre

UN BICCHIERE – jeden kieliszek – wina dobre

W najnowszej edycji Vini d’Italia 2017 przetestowano ok. 25 tysięcy butelek wina, pochodzących od 2400 producentów. Aż 437 win otrzymało najwyższe odznaczenie TRE BICCHIERI. Prym wiodły wina kolejno z Piemontu, Toskanii oraz Wenecji. Od lat najwięcej zachwytów spływa na szczep Barolo.

Wina testowane są metodą blind tasting – bez ujawniania etykiet, czy kształtu butelki. Bywa, że trunek podawany jest w czarnych kieliszkach, aby ukryć także kolor wina.

Gambero Rosso daje wyjątkową możliwość przetestowania win, które w danym roku otrzymały najwyższą ocenę. Top Italian Wines Roadshow to objazdowe tournée czołowych producentów wina, które w ciągu kilku miesięcy odwiedza europejskie miasta, azjatyckie metropolie i amerykańskie wybrzeże, a od 2009 roku dociera również do Polski. To niebywała okazja, aby niemal 60 producentów najlepszych włoskich win, osobiście uzupełniało nam kieliszek nagrodzonym trunkiem  i z zapałem opowiadało historię własnej winnicy.

W tym roku, i ja miałam przyjemność uczestniczyć w tym wspaniałym wydarzeniu i podczas spotkania w hotelu Bristol, degustowałam zwycięskie wina.

Jestem absolutnie zachwycona tym, co prezentuje winiarstwo regionu Marche. Rodzinna winiarnia Colpaola powaliła mnie lekkością swojego flagowego wina Verdicchio di Metalica’15. Czuć w nim wyjątkową mineralność gleby i szczególny charakter wina, który jest zasługą położenia winnicy – ok 650 m. nad poziomem morza. Verdicchio di Metalica nie ma jeszcze u nas swojego dystrybutora, ale mam nadzieję, że po tym spotkaniu, szybko się to zmieni.

Siłą odciągano mnie od stolika degustacyjnego winnicy Bellavista (tytuł Winnicy Roku 2017), która częstowała Franciacorta Brut Alma Gran Cuvee, białym winem musującym z regionu Lombardii. Choć nie jestem fanką vini spumanti, Franciacorta zaskoczyła mnie obfitością spienienia (zapomnijcie o nachalnych bąblach), rześkością, cytrusowymi nutami i elegancją. Genialne jako prezent!

Z namaszczeniem smakowałam win z regionu Puglii. Primitivo di Manduria, które mieliśmy okazję pić wiele razy podczas naszej tegorocznej podróży, jest uosobieniem smaku, który najbardziej lubię – win ciężkich, bogatych o niskiej kwasowości, z konfiturowym bukietem. Dlatego rozpływałam się nad zwycięskim Castel del Monte Nero di Troia Ottagono Ris. 2014 z winnicy Torrevento. Piękna, pękata butelka skrywała gęste, treściwe wino o rubinowej barwie, w smaku wyczuwałam dojrzałe owoce (być może jagody?). To wino, które wymaga specjalnej oprawy kulinarnej.

Nie sposób bowiem kosztować najlepszych włoskich win bez pożywienia. Top Italian Wines Roadshow to także uroczysta kolacja, popis kulinarny, któremu towarzyszą nagrodzone wina. A trzeba przyznać, że edytorzy Gambero Rosso znają się na rzeczy. Oprócz pierwszego dziecka – Vini d’Italia, co roku wydawnictwo wypuszcza na rynek przewodnik po włoskich restauracjach Guida Ristoranti d’Italia. Zeszłoroczna, 26. edycja oceniała niemal 2500 lokali podzielonych na trzy kategorie: restauracje (ocena maksymalna – 3 widelce), trattorie (ocena maksymalna – 3 krewetki), winiarnie (ocena maksymalna – 3 kieliszki).

Wydawnictwo Gambero Rosso to także przewodnik po najlepszych włoskich oliwach, kawiarniach, enotekach czy pizzeriach. Osobnych wydań Guida Ristoranti doczekało się kilka miast, m.in. Rzym i Mediolan.

Według najnowszego wydania Guida Ristoranti d’Italia najlepszą restauracją Włoch pozostaje Osteria Franscecana, prowadzona w niepozornej uliczce Modeny przez piekielnie zdolnego i do bólu normalnego chefa – Massimo Bottura. To nazwisko jest już na całym świecie synonim geniuszu, najwyższej jakości i wielkiego zaangażowania. Polecam Wam jeden z odcinków Chef’s Table, emitowany na platformie NETFLIX, poświęcony właśnie pracy  Massimo Botura.

Jeśli mogłabym wybrać tylko jedną z nagrodzonych restauracji, bez zastanowienia zarezerwowałabym stolik w Enoteca La Torre a Villa Laetizia. I w tym przypadku nie tylko ze względu na wybitną kuchnię autorstwa Danilo Ciavattini, ale także ze względu na samo miejsce. Kto nie chciałby spędzić wieczoru w pięknej willi, należącej do sióstr Fendi, wypić aperitif w eleganckim saloniku lub koktajl w zacienionym ogrodzie? Koszt menu degustacyjnego to 100 Euro od osoby (bez win). Pal sześć nowe włoskie szpilki!

Obecnie Gambero Rosso to ogromna medialna instytucja, w której skład wchodzą m.in. program telewizyjny, nadający 24h na dobę na platformie SKY (kuchnia TV we włoskim wydaniu – warto porównać), jak i szkoły gotowania, które po Rzymie opanowały inne duże włoskie miasta.

Spróbujcie już teraz zaplanować niezwykłą kulinarną podróż po ulubionym regionie Włoch. Ściągnijcie aplikacje, otwórzcie mapy, wyznaczcie trasy, określcie budżet i dajcie się poprowadzić po Italii szlakiem najlepszych restauracji, pizzerii, tratorii i winnic. Buon viaggio!