Znacie zasadę „im lepszy widok, tym gorsze jedzenie”? Niestety bardzo rzadkie wyjątki tylko potwierdzają tę smutną regułę. Uroczy samotny stoliczek na tarasie skalnym, przed nami wielka słoneczna kula wpadająca do morza, dookoła bugenwille spływające kwieciem do stóp. Któż by się nie skusił! I nagle, przy pierwszym zamówionym daniu czar pryska!
Przede wszystkim był to rok wyrzeczeń. Minimalizowanie potrzeb życiowych w celu maksymalizacji doznań podróżniczych. I bardzo zaskoczyło mnie to, z jak wielu rzeczy bez problemu i żalu mogę natychmiast zrezygnować.
To tu bije puls Grecji. Laiki, czyli greckie targi miejskie mogą stanowić współczesną formę starożytnej agory. Są to bowiem miejsca, gdzie Grecy nie tylko zaopatrują się w warzywa, owoce, zioła, wino, oliwę, sery, noże, torebki, sandały i zmiotki. Tutaj relacje z drugim człowiekiem są tak samo ważne jak jakość produktów, a może nawet o wiele ważniejsze.
„Co się dziwisz?” – to kwestia wypowiadana wielokrotnie przez małą Eugenię – narratorkę filmu Jana Jakuba Kolskiego „Jasminum”. To rzeczywiście film pełen dziwów i magii – klasztor ukryty wśród tajemniczych pól, trzej braciszkowie Czeremcha, Śliwa i Czereśnia wydzielający niesamowite zapachy owocowych drzew, mnóstwo czułości, sensualności, ciepłego światła odbijającego się w kolorowych szkiełkach witraży i historia najbardziej pożądanego uczucia świata.
W zeszłym roku wróciłam do Grecji po raz enty i jeszcze raz utwierdziłam się w przekonaniu, że nigdzie, absolutnie nigdzie nie wypoczywa się łatwiej niż w tym kraju winem i oliwą płynącym. Tym razem wylądowałam na Krecie, która jest prawdziwą esencją Grecji, wysoko skoncentrowanym sokiem z burzliwej historii, mitów, wspaniałej architektury i najlepszej kuchni. Kreta to również bezkonkurencyjne, zachwycające i różnorodne plaże.
Uwielbiam wyspy. To uczucie bycia w innym świecie, z dala od stałego lądu i cywilizacji. Ulubiona kontrolowana izolacja. Kocham wyspy maleńkie, zamieszkane przez cztery rodziny (w tym dwie o tym samym nazwisku), kozy i owce. I te wielkie, które mogą stanowić odrębne państwo i bardzo często, nieoficjalnie, tak właśnie funkcjonują, zachowując piękną odrębność historyczną i kulturową.
